W komórkach ryb podobnie jak u innych kręgowców telomerowy DNA składa się z tysięcy powtórzeń niekodujących sekwencji TTAGGG. Długość telomerowego DNA u ryb waha się od około 2 000 do ponad 20 000 par zasad. W przeciwieństwie do ssaków, u których aktywność telomerazy jest w znacznej mierze ograniczona, telomeraza u ryb jest aktywna w komórkach wszystkich tkanek bez względu na wiek badanych osobników.

Badania nad medycznym zastosowaniem mezenchymalnych komórek macierzystych z tkanki tłuszczowej są obecnie bardzo intensywne. Wiele nadziei wiąże się z regeneracyjnymi i immunomodulacyjnymi możliwościami tych komórek. Niniejszy artykuł stanowi przegląd literatury na temat komórek mezenchymalnych z tkanki tłuszczowej, ich potencjału do odtwarzania wielu rodzajów tkanek oraz modulowania odpowiedzi odpornościowej organizmu. Krótko opisano również fenotyp, występowanie i warunki izolacji, jednakże główny nacisk położony został na możliwości klinicznego zastosowania tych komórek.

Ośrodkowy układ nerwowy (OUN) postrzegany jest jako nadrzędny układ w organizmie, który pełni kluczową rolę regulacyjną i decyzyjną na poziomie wieloukładowym i behawioralnym. Rozpowszechnienie schorzeń obejmujących OUN, przy jednoczesnym braku skutecznej terapii, rodzi pytania o możliwość zachowania lub odtworzenia funkcji nerwowych siłami organizmu. Obecność heterogennej populacji komórek macierzystych (KM) i progenitorowych w różnych obszarach siatkówki oka i mózgu jest dobrze udokumentowana.

Mięśnie szkieletowe są zdolne do regeneracji w odpowiedzi na uszkodzenie będące wynikiem na przykład urazu mechanicznego, działania toksyny lub choroby. Kluczową rolę w tym procesie odgrywają komórki satelitowe zlokalizowane w mięśniu szkieletowym. Jednak zarówno w warunkach fizjologicznych, jak i eksperymentalnych w regenerację mogą zostać zaangażowane komórki macierzyste rezydujące w mięśniu lub pochodzące z innego źródła. Budzi to nadzieje na potencjalne wykorzystanie tych komórek w terapii chorób mięśni szkieletowych, takich jak dystrofie mięśniowe czy rdzeniowy zanik mięśni.

Zdolność myszy SCID do przyjmowania przeszczepów ksengenicznch, pozwala na badanie udziału ludzkich komórek macierzystych regeneracji tkanek. Regeneracja mięśni szkieletowych jest dobrym modelem do badań nad zaangażowaniem komórek macierzystych w ten proces. Regeneracja mięśni szkieletowych zależy od obecności komórek satelitowych (komórek prekursorowych mięśni). Oprócz nich w regeneracji mogą uczestniczyć komórki macierzyste pochodzące z innych tkanek. Celem projektu jest zbadanie, jaki może być udział komórek macierzystych w regeneracji w układzie ksenogenicznym.

Zespół nasz wykazał, że wczesne komórki mięśni szkieletowych (komórki satelitarne) mają na powierzchni ekspresję receptora CXCR4. Stwierdziliśmy również, że izolowane z mięśni szkieletowych za pomocą kolejnych pasaży i sortera komórkowego komórki mające ekspresję CXCR4 tworzą w hodowlach in vitro charakterystyczne miotuby. Uważamy więc, że komórki te mogą zostać wykorzystane w procesach regeneracji tkanki mięśniowej. Prowadzone w chwili obecnej badania mają na celu optymalizację metody ich izolacji do celów klinicznych.

Plastyczność nieembrionalnych komorek macierzystych jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień współczesnej biologii i medycyny doświadczalnej. Koncepcja, że komórki macierzyste ukierunkowane tkankowo mogą się odróżnicowywać, dając początek komórkom macierzystym innych tkanek i narządów, stwarza z jednej strony nadzieję na opracowanie nowych strategii terapeutycznych w medycynie regeracyjnej wykorzystujących te właśnie komórki do leczenia, z drugiej zas jest waznym argumentem przyczyniającym się do spowolnienia badań nad wykorzystaniem w podobnym celu komorek embrionalnych.

Peptydy z domeną koniczyno-podobną występują głównie w przewodzie pokarmowym. Interakcje tych peptydów z resztami cukrowymi glikoprotein poprzez tworzenie wiązań krzyżowych umożliwiają utrzymywanie prawidłowej architektury śluzu. Odgrywają w ten sposób istotną rolę w tworzeniu bariery chroniącej błonę śluzową. Peptydy z domeną koniczyno-podobną stymulując migrację komórek nabłonka do miejsc uszkodzenia uczestniczą również w regeneracji ubytków powstałych w błonie śluzowej. Związek peptydów z domeną koniczyno-podobną z nowotworami jest nadal niejasny.