Komórki dendrytyczne (DC) są jedną z kluczowych populacji komórek odpornościowych, które dzięki posiadaniu specyficznych receptorów są zdolne odpowiedzieć na antygeny zlokalizowane zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz komórek. Są populacją bardzo zróżnicowaną pod względem lokalizacji, stopnia dojrzałości, fenotypu czy pełnionej funkcji. W ostatnich latach nastąpił przełom w postrzeganiu komórek dendrytycznych nie tylko jako komórek prezentujących antygeny i indukujących układ odpornościowy, lecz także jako komórek o zdolności do wyciszania jego aktywności czy do aktywnego zabijania komórek nowotworowych (NKDC). W laboratoriach analizuje się znaczenie komórek dendrytycznych w generowaniu, utrzymywaniu czy hamowaniu stanów patologicznych, np. nowotworów, chorób autoimmunizacyjnych czy reakcji odrzucania przeszczepów. Szeroko zakrojone badania nad możliwością generowania i modulowania aktywności DC oraz modyfikowania genetycznego powinny przyspieszyć proces adaptacji tych komórek do celów klinicznych. Naśladując naturalne właściwości patogenów do indukcji odpowiedzi immunologicznej, próbuje się stworzyć ich efektywniejsze i bezpieczniejsze analogi (MDP, MB, CpG-ODN), by móc zastosować je w terapii pacjentów z upośledzoną reaktywnością układu odpornościowego.