Powstawanie naczyń krwionośnych w obrębie guzów określa się mianem angiogenezy nowotworowej. Najlepiej poznanym do tej pory jej mechanizmem, jest kiełkowanie, czyli formowanie naczyń krwionośnych z już istniejących, w wyniku proliferacji i migracji komórek śródbłonka. Głównym czynnikiem mitogennym wobec tych komórek jest czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego VEGF, działający poprzez receptory VEGFR‑2. Badania ostatnich lat dostarczyły wiedzy na temat zdolności nowotworów także do tworzenia struktur naczyniopodobnych. Zjawisko to zostało nazwane mimikrą naczyniową.

Kilka lat temu odkryto nieznany do tej pory typ połączeń między komórkami zwierzęcymi, zaangażowany w ich komunikację. Ze względu na swoją specyficzną nanoarchitekturę nazwano je nanotubami tunelowymi lub nanotubami błonowymi. Nanotuby zapewniają transport zarówno błonowych, jak i cytoplazmatycznych składników komórkowych, włączając w to organelle. Uczestniczą także w transdukcji sygnału wapniowego oraz sygnału śmierci apoptotycznej. Długość dystansu, na jakim możliwy jest transfer za pomocą nanotub sięga kilkuset mikrometrów. Dotychczasowe dane wskazują na heterogenność budowy nanotub.