Białko ABCC1 zostało po raz pierwszy wyizolowane w 1992 roku z linii komórkowej raka drobnokomórkowego płuc H69AR. Należy do nadrodziny transporterów ABC. Liczne badania potwierdziły kluczową rolę białka ABCC1 w procesach fizjologicznych, jak np. transport leukotrienów cysteinylowych LTC4 czy wydalanie sprzężonej z glutationem aflatoksyny B1. Niemniej istotny pozostaje udział tego białka w patogenezie oporności komórek nowotworowych na liczne leki stosowane w chemioterapii.
Wobec współczesnych trendów do personalizowania terapii onkologicznych, istnieje ogromna potrzeba poszukiwania biomarkerów specyficznych dla konkretnych nowotworów. Czynniki te umożliwiają optymalny wybór terapii celowanych oraz szacunkową ocenę odpowiedzi na leczenie. Wiele badań wskazuje na pogorszenie rokowania u pacjentów, u których stwierdzono obecność krążących komórek nowotworowych we krwi obwodowej oraz poprawę wyników klinicznych w przypadku ich eliminacji w odpowiedzi na zastosowane leczenie.