Akwaporyny (AQP) są jednymi z najpowszechniej występujących białek integralnych błony komórkowej obecnych we wszystkich żywych organizmach. Obecność budowanych przez nie kanałów wodnych w fosfolipidowej dwuwarstwowej błonie komórkowej znacznie zwiększa jej przepuszczalność dla cząsteczek wody oraz w pewnych przypadkach także dla innych małych związków chemicznych. Wszystkie zidentyfikowane dotychczas akwaporyny charakteryzują się tą samą strukturą, dla której typowa jest obecność sześciu domen transbłonowych oraz dwóch motywów konserwatywnych wyściełających por. W zależności od transportowanej substancji, akwaporyny można podzielić na dwie główne klasy: akwaporyny (budują kanały przepuszczalne tylko dla wody) i akwagliceroporyny (kanały przepuszczalne również dla glicerolu i/lub innych związków). W jednym organizmie istnieje wiele różnych akwaporyn równocześnie. Wykazano, iż ich lokalizacja jest tkankowo specyficzna. Większość scharakteryzowanych dotychczas kanałów wodnych bezkręgowców to białka owadzie. Tak więc i cała wiedza na temat akwaporyn u bezkręgowców zasadniczo sprowadza się do informacji na temat kanałów wodnych u tej grupy zwierząt. Zwierzęta te charakteryzują się zadziwiającą różnorodnością przystosowań fizjologicznych, widocznych zwłaszcza na przykładzie strategii odżywiania się czy też sposobów przetrwania w nieprzyjaznym środowisku. Przykładem tych adaptacji może być m.in. żywienie się dużymi objętościami płynów (np. krwią), czy też tolerowanie ekstremalnego zimna lub suszy. Wydaje się być oczywiste, że wiele tego typu przystosowań powstało dzięki ekspresji i regulacji odpowiednich akwaporyn. W niniejszej pracy przeglądowej zaprezentowano obecny stan wiedzy dotyczący akwaporyn zlokalizowanych u bezkręgowców (owadów i nicieni) oraz porównanie ich budowy i funkcji z najlepiej dotąd zbadanymi akwaporynami ssaczymi.