Arsen jest pierwiastkiem powszechnie występującym w środowisku. Zanieczyszczenia gleb i wód pochodzenia naturalnego, jak i antropogenicznego, występujące w wielu krajach stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia milionów ludzi. Związki arsenu są silnie toksyczne dla organizmów żywych, a ich obecność może powodować szereg negatywnych efektów zdrowotnych. Arsen z uwagi na właściwości cytotoksyczne znalazł również szerokie zastosowanie w terapiach przeciwpasożytniczych czy przeciwnowotworowych. Arseniany są jedną z najczęstszych form nieorganicznego arsenu znajdowanych w wodzie pitnej. Wnikają do komórek z bardzo dużą wydajnością poprzez transportery specyficzne dla fosforanów, na zasadzie mimikry molekularnej. Gdy As(V) wniknie do komórki musi najpierw zostać zredukowany do As(III), aby mogło dojść do kolejnych, niezbędnych etapów jego detoksyfikacji i usuwania z komórki. Białka z podrodziny ACR2 są najlepiej poznanymi reduktazami arsenianowymi. Należą one do nadrodziny rodanaz i posiadają konserwatywny motyw C(X)5R. Do tej pory scharakteryzowano dziesięć eukariotycznych reduktaz ACR2, jednak wciąż odkrywane są kolejne białka wykazujące właściwości redukujące arseniany. Dokładne poznanie i scharakteryzowanie wszystkich białek biorących udział w procesie redukcji arsenianów przyczyni się do powstania skuteczniejszych terapii przeciwpasożytniczych, antynowotworowych oraz do zminimalizowania negatywnych skutków ostrych i przewlekłych zatruć arsenem lub innymi metalami i metaloidami. Wiedza ta może być również wykorzystana do stworzenia roślin transgenicznych akumulujących mniejsze ilości tego pierwiastka, co ostatecznie mogłoby zmniejszyć podaż arsenu wraz z dostarczanym pożywieniem.