Jajnik ssaka zawiera tysiące oocytów zawartych w przedantralnych pęcherzykach jajnikowych. Ogromna większość tych pęcherzyków ginie w wyniku atrezji. I tak, np. u bydła ulega atrezji ponad 99,9% populacji pęcherzyków. Możliwość wykorzystania pęcherzyków poprzez ich uzyskiwanie w bardzo wczesnych stadiach rozwojowych i długotrwałą hodowlę in vitro otworzyłaby wprost nieograniczone źródło gamet żeńskich, a potencjał gametotwórczy jajnika byłby maksymalnie wykorzystany. Pierwsze prace nad uzyskiwaniem i hodowlą pęcherzyków przedantralnych przeprowadzono na myszach i szczurach, a pionierska publikacja z tego zakresu została opublikowana przez Groba w 1964 r. U myszy, badania nad izolacją i hodowlą pęcherzyków przedantralnych doprowadziły do opracowania metod wzrostu i dojrzewania pęcherzyków, ich owulacji in vitro, a także do uzyskania potomstwa po zapłodnieniu in vitro oocytów otrzymanych z hodowanych pęcherzyków przedantralnych, a nawet pierwotnych. Te pozytywne rezultaty uzyskane u myszy zachęcają do prowadzenia badań nad opracowaniem metod hodowli pęcherzyków przedantralnych z jajników zwierząt gospodarskich. W referacie przedstawiono techniki pozyskiwania pęcherzyków, stosowane systemy ich hodowli in vitro, metody oceny oocytów hodowanych w pęcherzykach i osiągnięty stopień zaawansowania tych prac u zwierząt gospodarskich.