Skóra ludzka jest organem bogatym w komórki macierzyste, które w hodowli in vitro tworzą tzw. holoklony. Komórki te wykazują wysoki poziom ekspresji ??1- i ?6- integryny, białka p63, Delta1, a także ?-kateniny. Wczesne keratynocyty budzą wiele zainteresowania w sferze badań zarówno podstawowych, jak i klinicznych, z uwagi na ich potencjalną możliwość wykorzystania w leczeniu oparzeń i troficznych owrzodzeń.
Ze względu na swoje biologiczne właściwości i potencjalną możliwość zastosowania klinicznego, komórki macierzyste są obecnie przedmiotem ogromnego zainteresowania. Totipotencjalne komórki macierzyste wyizolowane z wczesnych embrionów mogą rozwinąć się w zarodek. Pluripotencjalne komórki macierzyste wyselekcjonowane z organizmu dojrzałego różnicują we wszystkie typy tkanek, które już wkrótce mogą znaleźć zastosowanie terapeutyczne. Wydaje się, że rozwój metod inżynierii komórkowej umożliwi prowadzenie hodowli tkanek in vitro i późniejsze ich zastosowanie w transplantologii.
Umiejętność uzyskania masowych hodowli z niewielkich wycinków tkanek ludzkich i modyfikowania ich zachowania się in vitro doprowadziła do wzrostu zainteresowania praktycznym wykorzystaniem tych osiągnięć w biologii i medycynie. Konwencjonalne metody leczenia ubytków skórnych nie zawsze są skuteczne i występuje potrzeba konstruowania substytutów skórnych. Mogą one zastępować naskórek, ale także opracowane zostały ekwiwalenty pełnej grubości skóry. Mają one jednak obok licznych zalet i wady, które skłaniają badaczy do poszukiwania nowych rozwiązań.