ZNAJDŹ ARTYKUŁ

Volume: 
Supplement: 
21
Date of issue: 
Problem augmentacji tkanki kostnej w obrębie szczęk jest szczególnie istotny w aspekcie rehabilitacji implantologiczno-protetycznej, przy braku wystarczającej ilości tkanki kostnej niezbędnej do umocowania implantów stomatologicznych. W ostatnich latach zaproponowano metodologię inżynierii tkankowej pozwalającą na odbudowę pionową i poziomą wyrostka zębodołowego i części zębodołowej szczęk. W pracy wykorzystano trzymiesięczne obserwacje po przeszczepieniach: 1) autologicznego szpiku, 2) frakcji izolowanych ze szpiku autologicznego populacji komórek jednojądrzastych z określoną liczbą komórek macierzystych (CD 34) oraz 3) masy płytkowej (PRP, platelet rich plasma). Przeszczepy zakładano w łoża kostne po usuniętych torbielach szczęk. Nośnikiem dla wymienionych przeszczepów były fragmenty wołowej odbiałczonej kości Bio-Oss (Geistlich). Dla analizy porównawczej efektu augmentacyjnego wymienionych przeszczepów zastosowano nieinwazyjną analizę matematyczną obrazów rtg okolicy augmentowanej versus okolicy kontrolnej-kontralateralnej. Dzięki zastosowaniu algorytmów analizy fraktalnej możliwe stało się porównanie stopnia samoodtwarzania i podobieństwa nowopowstających struktur w stosunku do struktur już istniejących. Ilość takich „samoreplikacji” daje się ocenić obiektywnie stosując analizę fraktalną. Analiza fraktalna wykazała wyraźne różnice w odbudowie architektury beleczek kostnych odtwarzanych przy użyciu poszczególnych przeszczepów, w porównaniu z prawidłową kością okolicy kontralateralnej. Otrzymane wyniki analizy wskazują, iż stopień złożoności i samopowtarzalności odtwarzanej struktury nowopowstających beleczek kostnych jest najbardziej zbliżony do struktury kości prawidłowej, dla struktury odtworzonej po zastosowaniu masy płytkowej. Największe różnice między odtwarzaną strukturą a strukturą prawidłową wystąpiły przy odbudowie po zastosowaniu szpiku autologicznego, mniejsze różnice stwierdzono po przeszczepieniu komórek jednojądrzastych szpiku, zawierających określoną populację komórek macierzystych CD 34. Wydaje się, iż w procesie sterowanej regeneracji kości (GBR, guided bone regeneration) istotna jest obecność aktywnych czynników wzrostowych, głównie PDGF i innych, np. BMPs, TGFs, IGF obecnych w płytkach krwi i uwalnianych w krótkim czasie. Aktywacja komórek macierzystych wymaga prawdopodobnie dłuższego czasu dla syntezy i wydzielania tkankowych stymulatorów, czynników parakrynowych, a także – być może – obecności innych komórek.

Redakcja
Andrzej ŁUKASZYK – przewodniczący, Szczepan BILIŃSKI,
Mieczysław CHORĄŻY, Włodzimierz KOROHODA,
Leszek KUŹNICKI, Lech WOJTCZAK

Adres redakcji:
Katedra i Zakład Histologii i Embriologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, ul. Święcickiego 6, 60-781 Poznań, tel. +48 61 8546453, fax. +48 61 8546440, email: mnowicki@ump.edu.pl

PBK Postępby biologi komórki