Fosducyna i jej izoformy: białka podobne do fosducyny i niedawno odkryte białka sieroce podobne do fosducyny, tworzą odrębną, grupę białek, którym przypisuje się funkcję cytoplazmatycznych regulatorów heterotrimerycznych białek G. Fosducyna ulega silnej ekspresji w komórkach fotoreceptorowych siatkówki, natomiast w znacznie mniejszym stężeniu występuje ona w komórkach wielu innych tkanek oraz u niektórych niższych organizmów eukariotycznych. Białko to może być fosforylowane w ciemności przez kinazę A, kinazę II zależną od wapnia i kalmoduliny oraz kinazy receptorów związanych z białkami G. Fosducyna w swojej zdefosforylowanej formie podczas stymulacji świetlnej wiąże się z wysokim powinowactwem do bg-podjednostek białka G (Gbg). W ten sposób fosducyna zapobiega reasocjacji bg-podjednostek z a-podjednostką białka G (Ga) i powstaniu heterotrimeru oraz działa jako negatywny regulator szlaku przekazywania sygnału w komórkach fotoreceptorowych. Zasadniczo podobny hamujący mechanizm regulacyjny przypisuje się także białkom podobnym do fosducyny. Obserwacje te sugerują, że fosducyna w komórkach fotoreceptorowych odgrywa istotną rolę w procesach adaptacji tych komórek do światła i ciemności. Fosducyna i jej izoformy mogą również, jak wykazano ostatnio, chronić białka G przed destrukcją w proteasomach, a być może także sprawować kontrolę nad czynnikami transkrypcyjnymi.