Jednym z największych wyzwań onkologii od wielu jest zjawisko lekooporności. Komórki nowotworowe wytwarzają szereg mechanizmów ograniczających skuteczność leczenia, ostatecznie rzutujących na zmniejszenie przeżywalności pacjentów z chorobami nowotworowymi. Większość z tych mechanizmów jest wiązana ze zwiększoną ekspresją białek transbłonowych, które wypompowują z komórki nowotworowej lek. Aktualnie, uwagę badaczy skupia w większym stopniu interakcja pomiędzy komórką nowotworową a jej mikrośrodowiskiem oraz bezpośredni udział macierzy zewnątrzkomórkowej w oporności. W wielu pracach naukowych wykazano, że zwiększenie ekspresji poszczególnych składników macierzy zewnątrzkomórkowej może ograniczyć dostępność leku do komórek nowotworowych. Podaje się również inne mechanizmy lekooporności, w których niektóre leki zostają bezpośrednio związane z poszczególnymi składnikami macierzy. Co więcej, komórki nowotworowe, poprzez interakcję z nimi, aktywują sygnały transkrypcyjne generujące mechanizmy oporności. Niniejszej praca stanowi przegląd wiedzy na temat udziału wybranych składników nowotworowej macierzy zewnątrzkomórkowej w zjawisku lekooporności. Jest to bardzo ważne zagadnienie, ponieważ lepsze zrozumienie tego mechanizmu daje możliwość opracowania nowych terapii, które polepszą życie pacjentów z chorobami nowotworowymi, co ostatecznie może prowadzić do ich całkowitego wyleczenia.