Od dwóch dekad obserwuje się w Polsce wzrastający odsetek dzieci i młodzieży z otyłością. Przyczynia się to do częstszego występowania glomerulopatii związanej z otyłością (ang. Obesity-Related Glomerulopathy, ORG). Ponadto otyłość jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia schyłkowej niewydolności nerek. Główny patomechanizm ORG opiera się na rozkurczu tętniczki doprowadzającego, w wyniku czego dochodzi do hiperperfuzji i hiperfiltracji. Początkowo asymptomatyczna ORG w wyniku postępu choroby manifestuje się pod postacią mikroalbuminurii, niewielkiego białkomoczu.

Idiopatyczny zespół nerczycowy (IZN) jest najczęściej spotykaną, stanowiącą ponad 90% przypadków, postacią ZN u dzieci pomiędzy 1 a 10 rokiem życia. Podstawą wyboru steroidów w leczeniu IZN były wstępne hipotezy o roli czynników immunologicznych w patofizjologii choroby. Pacjenci jednakże wykazują różną odpowiedź na leczenie steroidami, co stanowi podstawę w różnicowaniu ZN na steroidowrażliwy i steroidooporny.

Nefropatia cukrzycowa stanowi jedno z przewlekłych powikłań naczyniowych cukrzycy, zaliczanych do mikroangiopatii. Patogeneza mikroangiopatii cukrzycowej jest też powiązana ze stanem zapalnym i aktywacją układu odpornościowego, wpływem aktywacji receptorów PPAR-α (ang. Peroxisome Proliferator-Activated Receptor-α), aktywnością reduktazy aldolazy (AR) oraz defektami funkcjonalnymi monocytów. Początkowo dochodzi do pogrubienia błony podstawnej włośniczek kłębuszków nerkowych i powiększenia obszaru mezangium wskutek nagromadzenia macierzy pozakomórkowej.

Warianty genomowe, obok zmian epigenetycznych uwarunkowanych przez czynniki środowiskowe i behawioralne, stanowią przyczynę zmienności wewnątrzgatunkowej. Przekształcenia genomowe mogą przyczyniać się do rozwoju chorób mendlowskich oraz nieistotnych z klinicznego punktu widzenia polimorfizmów, do których należą między innymi polimorfizmy pojedynczego nukleotydu oraz polimorfizmy zróżnicowania liczby kopii.