Skóra tworzy metabolicznie aktywną barierę biologiczną oddzielającą organizm ssaków od środowiska zewnętrznego. Jej anatomiczne umiejscowienie i ciągła ekspozycja na zmieniające się bodźce środowiska zewnętrznego warunkują strukturalną i funkcjonalną różnorodność skóry. Systemem integrującym i koordynującym wieloczynnościową aktywność skóry jest system neuroendokrynny ogólnoustrojowy (nadrzędny) oraz funkcjonujący lokalnie. Wszystkie składniki kontrolujące aktywność osi podwzgórze-przysadka-gruczoł docelowy mają swoje odpowiedniki w skórze. Komórki skóry produkują miejscowo hormony, neuropeptydy, neurotransmitery i wraz ze skórnymi zakończeniami nerwowymi tworzą skórny system neuroendokrynny. System neuroendokrynny skóry obejmuje naskórkową jednostkę endokrynną oraz jednostkę endokrynną skóry właściwej, które grupują komórki mające zdolność syntezy hormonów zarówno w naskórku, jak i w skórze właściwej. System ten zachowuje i utrzymuje miejscową i ogólną homeostazę skóry, niezależnie od działania osi centralnej.