Ścieżki sygnałowe zależne od białek NF-kB są kluczowym elementem komórkowej odpowiedzi na stres. U ssaków rodzinę NF-kB tworzy pięć białek NF-kB/Rel, będących czynnikami transkrypcyjnymi, oraz cztery białka IkB, będące swoistymi inhibitorami tych czynników transkrypcyjnych. Aktywacja NF-kB polega na odłączeniu ufosforylowanego inhibitora IkB, po którym następuje transport czynnika transkrypcyjnego do jądra komórkowego. Czynniki transkrypcyjne NF-kB mogą uczestniczyć w regulacji ekspresji kilkuset genów istotnych m.in. dla proliferacji, apoptozy, odpowiedzi immunologicznej i reakcji zapalnych.

Apoptoza jest główną formą samobójczej śmierci komórek. Większość standardowych terapii przeciwnowotworowych jest oparta na stosowaniu leków, które pośrednio indukują proces apoptozy. Związki te ze względu na niską specyficzność wykazują działanie cytotoksyczne lub cytostatyczne nie tylko w stosunku do komórek nowotworowych, ale również zdrowych tkanek ustroju, co prowadzi do wystąpienia groźnych efektów ubocznych ze strony różnych narządów i układów.

W trakcie oogenezy lub wczesnej embriogenezy tworzy się przestrzenny plan organizacji zarodka. W pewnych typach jaj specyficzne czynniki (determinanty) są asymetrycznie rozmieszczane, co następnie powoduje występowanie mitoz różnicujących podczas rozwoju zarodka. Przestrzenny plan budowy zarodka powstaje w wyniku hierarchicznych i wzajemnie ograniczających się przestrzennie aktywacji zasadniczo uniwersalnych genów programu kodujących czynniki transkrypcyjne kontrolujące przebieg tworzenia mapy zarodka oraz aktywacji genów regulujących geometrię przebiegu procesów bruzdkowania.