Do niedawna neutrofile uważane były za komórki pierwszej linii obrony, o prostym, niezróżnicowanym fenotypie, krótkim czasie życia i prostych prozapalnych funkcjach związanych głównie z fagocytozą. Badania przeprowadzone w ostatnich latach zweryfikowały ten pogląd. Dowiedziono istnienia różnych populacji/fenotypów neutrofili, opisano nowe mechanizmy eliminacji patogenów przez te komórki, wykazano zaangażowanie neutrofilii w odpowiedź nabytą, a także wykazano, że czas ich życia jest plastyczny.

Neutrofile pełnią istotną rolę w obronie organizmu przed mikroorganizmami. Kierowane czynnikami chemotaktycznymi docierają do miejsc infekcji, gdzie rozpoznają i fagocytują drobnoustroje. Pod wpływem czynników chemotaktycznych neutrofile mogą ulegać preaktywacji i aktywacji, której przejawem jest uwalnianie reaktywnych form tlenu (ROS) w procesie zwanym wybuchem tlenowym oraz wydzielanie enzymów (m. in. proteaz) podczas degranulacji.

Kluczową rolę we wrodzonej odpowiedzi immunologicznej gospodarza na infekcję odgrywają neutrofile (ang. Polymorphonuclear Cells, PMN) rekrutowane w miejsce zakażenia, gdzie stanowią pierwszą linię obrony. Komórki te stosują trzy strategie eliminacji patogenów: fagocytozę, degranulację antybakteryjnych peptydów i generację reaktywnych form tlenu o antypatogennych właściwościach oraz ostatnio opisane formowanie zewnątrzkomórkowych sieci neutrofilowych (ang. Neutrophil Extracellular Traps, NETs).