Poliaminy (putrescyna, spermina, spermidyna) są głównie znane z ochronnej roli jaką pełnią w organizmach roślinnych narażonych na działanie różnych stresów biotycznych i abiotycznych. Należą do grupy regulatorów wzrostu i rozwoju. Wraz z klasycznymi fitohormonami oraz cząsteczkami sygnałowymi, takimi jak reaktywne formy tlenu (ROS) i tlenek azotu (NO), uczestniczą w regulacji embriogenezy, a także spoczynku, kiełkowania i starzenia nasion.

Podczas somatycznej embriogenezy (SE) w warunkach in vitro, w wyniku wyzwolenia potencjału embriogenicznego komórek eksplantatu, następuje rozwój somatycznych zarodków. Liczne dane wskazują, że wielokationowe aminy biogenne – poliaminy (PA) można zaliczyć do grupy endogennych czynników warunkujących embriogeniczność tkanek roślinnych. Chociaż mechanizm działania poliamin nie jest w pełni poznany, niejednokrotnie wykazano ich udział w regulacji poszczególnych etapów SE prowadzących do uformowania struktur zarodkowych.

Powszechna obecność i udział poliamin w procesach podziałów, wzrostu i różnicowania komórek, stanowiących podstawę wszystkich procesów morfogenetycznych u roślin in vivo, sugerują także ich istotną rolę w regeneracji organów in vitro. Liczne dane potwierdzają niezbędność poliamin w fazie indukcji i ekspresji organogenezy de novo pędów i korzeni.

W ostatnich 10 latach coraz więcej prac poświęconych jest regulacyjnej roli poliamin w ekspresji genów wzrostu i rozwoju. Dziś, kiedy uwaga badaczy skupia się na poznaniu mechanizmów programowanej śmieci komórki, naturalnym wydaje się poszukiwanie mechanizmu genetycznej kontroli tego procesu przy udziale poliamin. W pracy podsumowano dotychczasowy stan wiedzy na temat roli poliamin w programowanej śmierci komórki i zaproponowano potencjalne mechanizmy działania poliamin w tym procesie.

Obecnie naszą wiedzę dotyczącą roli poliamin w wielu rozwojowych i morfogenetycznych procesach zachodzących w roślinach można pogłębić ingerując w szlaki biosyntezy poliamin przez stosowanie odpowiednich inhibitorów, poliaminowych mutantów oraz wykorzystywanie metod stosowanych w biologii molekularnej. Prezentowana praca podsumowuje dotychczasowy stan wiedzy na temat molekularnego mechanizmu kontroli genów biorących udział w syntezie poliamin i roli, jaką dzisiaj przypisuje się poliaminom w komórce roślinnej.

Poliaminy wykryto w chloroplastach m.in. Euglena gracilis, Helianthus tuberosus, szpinaku i kukurydzy. Przy wykorzystaniu metody HPLC wykryto obecność trzech głównych poliamin putrescyny, spermidyny i sperminy w błonach tylakoidowych liści szpinaku. Poliaminy te były kowalentnie związane z centrum reakcji PSII i kompleksem chlorofil a/b białko stanowiącym główną antenę PSII - LHCII.