Choroby nowotworowe są globalnym problemem i jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Mechanizm nowotworzenia jest skomplikowany i ciągle poznawany. Wiadomym jest jednak, że wzrost i rozwój nowotworów zależny jest w dużej mierze od powstawania sieci nowych naczyń krwionośnych w obrębie guza i w jego okolicy, co ma zapewnić komórkom nowotworowym optymalny dostęp do składników odżywczych oraz tlenu. Proces, w którym z naczyń już istniejących powstają nowe nazywany jest angiogenezą i jest on uruchamiany w trakcie nowotworzenia.

Choroba wieńcowa (ang. Coronary Artery Disease, CAD) jest chorobą niedokrwienną serca i stanowi zespół objawów wywołanych przez niedostateczne zaopatrzenie komórek mięśnia sercowego w tlen oraz substancje odżywcze. U pacjentów z CAD stosuje się ścieżkę postępowania, która jest zazwyczaj kombinacją farmakoterapii oraz leczenia zabiegowego obejmującego przezskórną interwencję wieńcową (ang. Percutaneous Coronary Intervention, PCI), zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego (ang. Coronary Artery Bypass Grafting, CABG) czy rewaskularyzację hybrydową (ang. Hybrid Coronary Revascularization, HCR).

Angiogeneza jest jednym z najbardziej istotnych czynników warunkujących wzrost i rozwój nowotworów. Większość guzów litych wykazuje zwiększony stopień unaczynienia. Dotyczy to także siatkówczaka – nowotworu wieku dziecięcego, rozwijającego się z komórek nerwowych siatkówki. Doniesienia literaturowe potwierdzają udział głównego regulatora angiogenezy – naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF) w patogenezie siatkówczaka.

Wprowadzenie: Korzystny wynik odległy operacji pomostowania aortalno-wieńcowego ogranicza nasilenie miażdżycy w tętnicach wieńcowych, jak również zmiany degeneracyjne wszczepionych pomostów. W procesy degeneracyjne zaangażowane są liczne mechanizmy z udziałem wielu biologicznie czynnych cząsteczek.

Z punktu widzenia biologii nowotworów, jednym z najistotniejszych procesów, pozwalających na ich wzrost, rozwój i progresję, jest naczyniotworzenie, głównie na drodze angiogenezy. Nowopowstałe naczynia krwionośne uczestniczą w wymianie substancji odżywczych, gazów oraz metabolitów, jak również stwarzają możliwość rozsiewu komórek nowotworowych w organizmie. Do nowotworów bogato unaczynionych należy nerwiak zarodkowy współczulny. Jest to najczęstszy guz lity u pacjentów pediatrycznych wywodzący się z komórek listewki nerwowej.

<p>Kaweole są podstawowymi strukturami błon komórkowych uczestniczącymi w transporcie wewnątrzkomórkowym, przekazywaniu sygnałów oraz utrzymaniu równowagi cholesterolu. Kaweolina 2 jest jednym z głównych białek uczestniczących w formowaniu kaweoli, jednak jej rola nie została jeszcze dobrze poznana. Praca stanowi przegląd aktualnej wiedzy na temat kaweoliny 2 oraz szeregu procesów w których odgrywa rolę &ndash; począwszy od regulowania aktywności proliferacyjnej komórek aż po przypuszczalny udział w procesie nowotworzenia.

Kaweole to wpuklenia błony komórkowej, których kształt opisywany jest jako butelkowaty. Występują w większości zróżnicowanych komórek (adipocytach, komórkach śródbłonka, podocytach, pneumocytach typu I, fibroblastach, komórkach mięśni gładkich, szkieletowych i sercowych). Uczestniczą w transporcie tranzytowym, w utrzymaniu równowagi cholesterolu oraz w transdukcji sygnałów komórkowych. Za organizację i funkcję kaweoli odpowiadają charakterystyczne białka kaweoliny (Cav) oraz kawiny.

Technika mikromacierzy tkankowych (TMA) została zaprezentowana po raz pierwszy przeszło 15 lat temu. Od tego czasu jej wykorzystanie systematycznie rośnie, a preparaty uzyskiwane przy jej pomocy spełniają wszelkie standardy wymagane do prowadzenia zawansowanych badań naukowych. W niniejszym artykule przedstawione zostaną metody tworzenia klasycznych TMA, jak i alternatywne rozwiązania proponowane przez niektórych autorów.