Różnicowanie się komórek endometrium rozpoczyna się już w życiu płodowym w momencie gdy zostaje uruchomiona kaskada genów odpowiedzialna za determinację płci żeńskiej. Prawidłowy rozwój płci żeńskiej jest związany z genami AMH, ZFX, DAX oraz synergistycznym

Właściwy przebieg procesów związanych z rozrodem jest u ssaków regulowany na poziomie molekularnym i biochemicznym poprzez indukcję szlaków metabolicznych kluczowych dla follikulogenezy i oogenezy. Ponadto w literaturze dostępne są dane odnoszące się do molekularnych podstaw procesów owulacji i zapłodnienia. Mechanizmy odpowiedzialne za prawidłowy rozwój zarodka w stadium przedimplantacyjnym zostały dobrze poznane, nadal jednak mało jest badań odnoszących się do interakcji pomiędzy zarodkiem a komórkami nabłonka jajowodu (OECs).

Błona śluzowa macicy u ssaków podlega ciągłym modyfikacjom zarówno morfologicznym, biochemicznym, jak i molekularnym. Doświadczenia ostatnich lat dowodzą, że wzrost i różnicowanie się komórek endometrium są ściśle regulowane przez wydzielanie steroidów, a w szczególności hormonów płciowych jak progesteron (P4) oraz estradiol (E2). Wszystkie te modyfikacje prowadzą do uformowania w pełni wyspecjalizowanej morfologicznie i funkcjonalnie tkanki. Najważniejsza rola endometrium polega na umożliwieniu implantacji zarodka, która należy do wysoce złożonych i koordynowanych procesów.

Zroślactwo jest wadą rozwojową bliźniąt monozygotycznych, opisaną u człowieka i wielu gatunków zwierząt. Jego istotą jest brak całkowitego rozdzielenia organizmów bliźniąt w okresie prenatalnego rozwoju i zrost w różnych częściach ciała. Etiologia tego zjawiska nie jest do końca poznana, a wśród głównych przyczyn wymienia się skażenie środowiska, czy wiek zapłodnionej komórki jajowej. Jest to istotny problem zarówno w medycynie jak i weterynarii.

Glejaki wielopostaciowe (ang. Glioblastoma Multiforme, GBM) należą do najbardziej złośliwych, opornych na leczenie oraz źle rokujących pierwotnych guzów mózgu i charakteryzują się między innymi deregulacją komórkowych microRNA. W komórkach GBM microRNA mogą pełnić funkcje zarówno supresorów nowotorowych, jak i czynników onkogennych. Zaangażowanie miRNA w regulację licznych procesów komórkowych predeterminuje je jako cel terapeutyczny oraz narzędzie w diagnostyce i terapii guzów mózgu.