Terapie z wykorzystaniem komórek macierzystych pochodzących od ludzi są jedną z najbardziej obiecujących metod leczenia wielu poważnych chorób. Ich funkcjonalność opiera się na stosunkowo łatwej izolacji, dużym potencjale regeneracyjnym i zdolności do różnicowania się w komórki pochodzące ze wszystkich trzech listków zarodkowych. Transplantacje autologiczne są dobrze tolerowane i wykazują się niewielkim ryzykiem odrzucenia przeszczepu.

Wykorzystanie komórek macierzystych w medycynie jest wciąż stosunkowo nowym zagadnieniem, które wzbudza duże zainteresowanie naukowców. Jest także źródłem nadziei dla chorych cierpiących na różne dolegliwości, którzy nie reagują na standardowe metody leczenia.

Wprowadzenie: Korzystny wynik odległy operacji pomostowania aortalno-wieńcowego ogranicza nasilenie miażdżycy w tętnicach wieńcowych, jak również zmiany degeneracyjne wszczepionych pomostów. W procesy degeneracyjne zaangażowane są liczne mechanizmy z udziałem wielu biologicznie czynnych cząsteczek. Jedną z nich jest interleukina-8 (IL-8), której ekspresja w ścianach naczyń może wpływać na późne wyniki pooperacyjne.

Różnicowanie się komórek endometrium rozpoczyna się już w życiu płodowym w momencie gdy zostaje uruchomiona kaskada genów odpowiedzialna za determinację płci żeńskiej. Prawidłowy rozwój płci żeńskiej jest związany z genami AMH, ZFX, DAX oraz synergistycznym

Właściwy przebieg procesów związanych z rozrodem jest u ssaków regulowany na poziomie molekularnym i biochemicznym poprzez indukcję szlaków metabolicznych kluczowych dla follikulogenezy i oogenezy. Ponadto w literaturze dostępne są dane odnoszące się do molekularnych podstaw procesów owulacji i zapłodnienia. Mechanizmy odpowiedzialne za prawidłowy rozwój zarodka w stadium przedimplantacyjnym zostały dobrze poznane, nadal jednak mało jest badań odnoszących się do interakcji pomiędzy zarodkiem a komórkami nabłonka jajowodu (OECs).

Błona śluzowa macicy u ssaków podlega ciągłym modyfikacjom zarówno morfologicznym, biochemicznym, jak i molekularnym. Doświadczenia ostatnich lat dowodzą, że wzrost i różnicowanie się komórek endometrium są ściśle regulowane przez wydzielanie steroidów, a w szczególności hormonów płciowych jak progesteron (P4) oraz estradiol (E2). Wszystkie te modyfikacje prowadzą do uformowania w pełni wyspecjalizowanej morfologicznie i funkcjonalnie tkanki. Najważniejsza rola endometrium polega na umożliwieniu implantacji zarodka, która należy do wysoce złożonych i koordynowanych procesów.

Zroślactwo jest wadą rozwojową bliźniąt monozygotycznych, opisaną u człowieka i wielu gatunków zwierząt. Jego istotą jest brak całkowitego rozdzielenia organizmów bliźniąt w okresie prenatalnego rozwoju i zrost w różnych częściach ciała. Etiologia tego zjawiska nie jest do końca poznana, a wśród głównych przyczyn wymienia się skażenie środowiska, czy wiek zapłodnionej komórki jajowej. Jest to istotny problem zarówno w medycynie jak i weterynarii.

Ogromna ilość danych biologicznych jaką dostarczają dzisiejsze analizy molekularne paradoksalnie nie zawsze przekłada się na lepsze zrozumienie badanych procesów. Nadmiar informacji powoduje potrzebę ich lepszej organizacji, wizualizacji oraz opracowania nowych metod matematycznych pozwalających na szybsze, a zarazem bardziej wiarygodne opracowywanie wyników eksperymentów. Biologia systemów jest interdyscyplinarną dziedziną nauki próbującą spełnić te wymagania. Na gruncie tej dziedziny organizmy żywe są rozpatrywane jako złożone systemy.

Arterioskleroza jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie spowodowanych chorobą niedokrwienną serca. Pomimo znacznego postępu jaki dokonał się w medycynie oraz naukach pokrewnych przez ostatnie 25 lat, nadal nie zostały wyjaśnione przyczyny tych procesów. Obecnie jedynym środkiem zaradczym dla pacjentów objętych zaawansowanymi zmianami arteriosklerotycznymi jest leczenie chirurgiczne. Podejście to niesie jednak za sobą pewne ryzyko powikłań, ponieważ nie da się przewidzieć stanu pacjenta po operacji.

Glejaki wielopostaciowe (ang. Glioblastoma Multiforme, GBM) należą do najbardziej złośliwych, opornych na leczenie oraz źle rokujących pierwotnych guzów mózgu i charakteryzują się między innymi deregulacją komórkowych microRNA. W komórkach GBM microRNA mogą pełnić funkcje zarówno supresorów nowotorowych, jak i czynników onkogennych. Zaangażowanie miRNA w regulację licznych procesów komórkowych predeterminuje je jako cel terapeutyczny oraz narzędzie w diagnostyce i terapii guzów mózgu.